Popularne artykuły

Długofalowe skutki przetrenowania
Healthy Lifestyle

Długofalowe skutki przetrenowania 

 W wielu środowiskach istnieje przekonanie, że skoro coś jest zdrowe, to można korzystać z tego bez żadnych limitów. Wielokrotnie jednak okazuje się, że zachowania, które są praktykowane w nadmiarze, mogą przynosić odwrotny skutek do zamierzonego. Podobnie jest w przypadku aktywności fizycznej. Wiadomo, że brak ruchu zwiększa stan zapalny w organizmie. Czy to samo zjawisko może występować w przypadku nadmiaru aktywności sportowej?


Bolączka krajów rozwiniętych

Wiele grup zawodowych wykonuje pracę w pozycji siedzącej. Zmęczenie umysłowe, nadmiar dodatkowych obowiązków, krótki okres wypoczynku zmniejszają ochotę na aktywność fizyczną. Brak ruchu jest jedną z przyczyn rozwoju otyłości i nadwagi. Rozrastająca się tkanka tłuszczowa, zwłaszcza w obrębie brzucha (wisceralna tkanka tłuszczowa), jest źródłem stanu zapalnego i chorób metabolicznych.

W laboratoryjnych oznaczeniach prozapalnych markerów biochemicznych we krwi znajdujemy podwyższone poziomy m.in. interleukiny 6 (IL-6) i czynnika martwicy nowotworów (TNF-alfa). Stan zapalny jest szczególnie widoczny u osób z nadmierną masą ciała, co dodatkowo zwiększa u nich prawdopodobieństwo pojawienia się cukrzycy typu 2,  chorób układu krążenia, układu oddechowego, pokarmowego i nerwowego.

Ponadto stan zapalny prowadzi do zaburzeń odporności, a nawet  aktywowania procesów nowotworzenia1-6. Między innymi z tego względu zaleca się wprowadzanie do swojej codzienności wybranej formy ruchu, która to zagrożenie redukuje.

Regularna, umiarkowana aktywność

 Ćwiczenia fizyczne, które charakteryzują się umiarkowaną intensywnością i częstotliwością mogą z powodzeniem obniżać ryzyko stanu zapalnego, a więc również wspomnianych dolegliwości zdrowotnych7,8. Jednak profesjonalni sportowcy i żarliwie trenujący amatorzy, chcą uzyskać najlepsze wyniki poprzez częste i możliwie najcięższe treningi. Niewiele osób pamięta o tym, że właśnie w takich warunkach właściwa regeneracja jest kluczem do utrzymania zdrowia i uzyskania zadowalających wyników sportowych 9.

Skrócenie czasu odpoczynku lub co gorsza zupełne jego bagatelizowanie może być powodem przemęczenia, spadku siły, a w następstwie pogorszenia możliwości sportowych. Zespół tych objawów znamy pod pojęciem przetrenowania. Uszkodzenia mięśni szkieletowych, które powstają podczas ćwiczeń, indukują dostarczanie do mięśni i aktywowanie specyficznych struktur odpornościowych m.in. neutrofilów i monocytów 10-15.

Neutrofile mają największy udział ilościowy spośród innych elementów morfotycznych krwi w kontekście odpowiedzi immunologicznej. Pochłaniają one patogeny na drodze fagocytozy, podobnie jak monocyty i ich dojrzałe formy - makrofagi. Wszystkie białka odpornościowe wydzielają w sumie ponad 100 substancji o znaczeniu immunologicznym np. cytokin15,16.

Wydzielanie cytokin wpływa nie tylko proaktywacyjnie na zmiany zapalne w obrębie uszkodzonych tkanek mięśniowych, ale także na pozostałe narządy i układy zmieniając ich funkcjonowanie 17-19.

Nadmierna aktywność fizyczna, która nie jest przerywana wystarczającymi okresami regeneracji, wiąże się z uwalnianiem mediatorów prozapalnych, np. wspomnianych wyżej IL-6, TNF-α, a także interleukiny 1 beta (IL-1β) i innych. Zgodnie z pewną teorią, opisane przemiany mogą być odpowiedzialne za spadek wydolności fizycznej przetrenowanych sportowców 14,15.

Stan zapalny w mięśniach a układ nerwowy

 Obecność cytokin w organizmie indukowana uszkodzeniami mięśni szkieletowych wpływa m.in na podwzgórze regulując kontrolę apetytu i zmniejszając pobór pokarmu 33-35. Jednocześnie pobudzane są w ten sposób niekorzystne przemiany kataboliczne 36.

Źródła naukowe zgodnie donoszą, że przetrenowani zawodnicy nie mają ochoty na jedzenie, a tym samym nie dostarczają wystarczającej ilości składników pokarmowych do odbudowy zerwanych struktur mięśniowych i glikogenu mięśniowego37,38.

Utrata masy ciała, związana z głębokim stanem zapalnym jest możliwa do zatrzymania przez wprowadzenie regeneracji. Jednak chociaż stan zapalny w obrębie podwzgórza zmniejsza się po okresie odpoczynku, normalizując procesy rozpadu i poprawiając apetyt, to wydajność treningowa pozostaje niezmieniona 26,39,40.

Wątroba

Wątroba jest odpowiedzialna za procesy glikogenolizy i glukoneogenezy, w których następuje uwalnianie, pobieranie lub magazynowanie glukozy. Wiemy, że największe zapotrzebowanie na glukozę wykazuje mózg. Według badań gospodarka glukozy jest istotna dla mózgu w kontekście wspomnianego hamowania apetytu przez mediatory stanu zapalnego41. Homeostaza glukozy ma także znaczenie w obrębie tkanki mięśniowej i tłuszczowej42,43.

Okazuje się, że nadmierna eksploatacja ciała podczas treningów może prowadzić do zatłuszczenia wątroby, poprzez m.in aktywację szlaków lipogenezy i wzrost stanu zapalnego44-48. W kontekście wydolności mięśniowej może być równie istotna gospodarka węglowodanowa, która jest zmieniona w czasie forsownych ćwiczeń połączonych z brakiem odpoczynku.

Przerost mięśnia sercowego

 Umiarkowana aktywność fizyczna nie tylko wzmacnia serce, ale również długofalowo zmniejsza ryzyko jego chorób49. Jednak z drugiej strony w wyniku procesów zapalnych może dochodzić do uszkodzenia tkanek mięśnia sercowego, wraz z niewydolnością i obumieraniem komórek, a także przerostem mięśnia sercowego49,50.

Przetrenowanie jest indykatorem procesów zapalnych w mięśniu sercowym, prowadzi do włóknienia tkanki, gromadzenia glikogenu i tym samym upośledzenia sygnalizacji insuliny mięśniowej, a wreszcie osłabienia ogólnej kondycji organizmu sportowca51,52.

 Stan zapalny w mięśniach

 Według spekulacji uszkodzenia tkanki mięśniowej podnoszące markery stanu zapalnego w surowicy krwi są odpowiedzialne za spadek wydolności organizmu. Rzeczywiście w kilkunastu publikacjach naukowych zanotowano wzrost stężenia cytokin prozapanych w mięśniach, indukowany intensywnym wysiłkiem fizycznym 20-30, a wcześniej opisane procesy prozapalne w narządach i układach wydają się potwierdzać tę teorię.

W jednym z badań zaobserwowano, że nawet 2-tygodniowy okres regeneracji po intensywnych ćwiczeniach nie był wystarczający dla odzyskania przez sportowców pełnej sprawności, pomimo normalizacji stężenia cytokin prozapalnych w ich krwi 28,31. Może to oznaczać, że mediatory stanu zapalnego nie są  jedynym czynnikiem odpowiedzialnym za spadki siły podczas przetrenowania.

Substancje przeciwzapalne

Chociaż nie do końca wiadomo czy można powiązać nadmierną obecność cytokin prozapalnych z formą sportowców, to rozprzestrzeniający się stan zapalny jest niekorzystny dla wielu przemian w organizmie.

Na szczęście istnieją substancje, które skutecznie redukują stres oksydacyjny. Jedną z nich jest kwercetyna, która jest składnikiem izolowanym z owoców i warzyw. Przedłuża ona żywotność komórek  narażonych na kumulację czynników prozapalnych53. Podobnie działa luteina, która zmniejsza stężenia TNF-α, IL-6 i IL-8 54,55 . Z kolei obecny w pomidorach likopen poprawia wrażliwość insulinową i profil lipidowy, zmniejszając ryzyko zachorowania na choroby metaboliczne indukowane właśnie stanem zapalnym  56, 57.

Z pewnością stan zapalny indukowany nadmiernym wysiłkiem fizycznym wpływa negatywnie na kilkanaście przemian biochemicznych organizmu, a tym samym zmniejsza jego ogólną wydolność. Do tej pory nie potwierdzono jednoznacznie twierdzenia, że same cytokiny są czynnikiem ograniczającym możliwości treningowe wśród przetrenowanych sportowców.

Powiązane artykuły

Dodaj komentarz

Wymagane pola są zaznaczone *